Egia izan nahi duena beti berea inposatzen saiatuko da. Hala ere, ez du inoiz izango. Inposaketak uste dugun baino gehiagotan ibiltzen dira. Gure idei asko inposaketetatik oinarruta daukagu. Inork ezin digu burutik kendu, guk nahi dugun arren.
Infernua batzutan goxoa izan daiteke. Pertsonak ezagutzeko auker dotore izan liteke, ostera, ez duzun estimatzen pertsona batekin bizitzea gatz bihur liteke. Bizikidetasuna zaila da. Sentimenduak nahastuta egoten direnean, are gehiago.
Ez dakit zergatik baina beste pertson batekin topo egiten den bakoitzean zenbait galder ergel botatzen dugu. “Zelan”, “zure familia” ta abar, ta benetan, guri bost. Hipokrisi ala kortesi al da?
Gurtzen ala makurtzen naizen bakoitzean triste sentitzen naiz. Mierda bat balitz bezalakoa ustea. Denok berdin garela hezurraino uste dut. Agian, hori dela ta ez dut monarkia ulertzen.
Bizitza igarotzen da. Nik orain nik bilatzen nuena topatu dut. Gustura nago, baina noiz arte ? Nik ez dut amaitu nahi, baina beldur dit gauzak aldaltzeak. Galtzeari ere beldur diot. Ez zaitut galdu nahi, orain inola ez. Ez nazazu askatu, ni preso eroso bainago. Muga ez dago finkaturik, guk ipini behar dugu. Ez gaitezan haratago joan, hemen geldi gaitezan. Zoriontsu nabil orain, espero dut ez agortzea hori poza.
1 comentari:
Ez dakizu ze nolako eguna pasa dudan gaur zure alboan. Asko maite zaitut, Jon. Ez nuke nahi inolako okurrentzia txarrik zugan sentitzen dudana iluntzea, horregatik nahi dut zuk jakitea, ez dudala zu uzteko intentziorik.
Ez uste triste jarri naizenik, baina geroz eta gehiago maite zaitut eta horrelako gauzak bururatzen zaizkit, geroz eta gustorako nagoelako zurekin.
Muxu handi bat.
Publica un comentari a l'entrada