Ekiozu Euskarari!

"Gora ta Gora" esan eban
gaztetxoak kea igo
ikusi baio lehenago.
Mendietatik galten zanian,
maldanetik behera, ta gora,
korrika, dana berdea, dana dotore.


Baina etorti ziran fabrikak,
garapen industrialea, ta
mendiak hilten hasi ziran.
Hizkuntza galdu zan ta herriak
sustrai zaharrak ahaztu dauz.

Bakarrik bizpairu "nostálgicos"-ek
akordatzen dogu nundarrak garen.
Loiolako San Inazio-k, San Frantzisko
Xabier-ek, bai Napartarra,
Berceo zaharrak, Martin de Zalacaín-ek
euskaraz egiten eben, danak erdaldun
dire gaur egunean.

Zergatik alboratzen dogu bisaia?
Gure ondare kulturula estalite dago,
iñok eztai Kirikiño nor dan.
Euskal Erria, izen kulturala,
euskararen ikurrea, kaleetatik-at.
Ya ez errietan entzuten dire
Aitorren oihartzuneak.

Hainbeste mito, hainbeste lelokeria,
gu gara burujabeak, euskararen
bizitzearen gakoa gure eskuetan.

Eztire Aitor edo Ortzi zeruetatik
jeitsiko euskarari bultzada bat emoteko.
Ekiozu Euskarari!

Kiromanxia

Eskuak irakurriko dizkizut ea,
zein izango den zure etorkizuna:
Gudari izango zara,
neska asko ta ederrak
ezagutuko dituzu,
bainan,ez zara inoiz ezkonduko.
Seme bakar bat haziko duzu,
ez da zurea izango, ostera,
balitz bezela hartuko duzu.
Lanean nahiko arituko zara,
nekazari izango zara,
zure baserri ta landetan
bakardadearekin une goxoenak
bananduko dituzu.
Iazkoa bero gogoan zenezake.

Egun batean poliziak harrapatuko
zaitu, atxilotu ta kartzelan
zure egunak akabo izango dituzu.
Bertan, jende bereziekin bizi izango zara,
ta zure existentzia markatuko dizute.
Zirt-zart inori hiltzea leporatuko dizkizu salatari batek.
Zure borrokako lagunkide ohia
izango da.

Horkara bidaliko zaizkizu
zure semearen negar malkoen artean.
Lehen aldiz, amorrua sentituko duzu.
Hilko zara, goizeko bederatzietan,
ikusiko duzun egunsenti ederrenean.
Faltan botako zaituzte lagunek,
batez ere semeak, zure heriotza
mendekatuko du.
Bonba bat jarriko du komisarian,
ta dena airetatik lehertuko da.

Juztiziak eztanda egingo du,
ta semea bilatzen saiatuko dira,
baina ez dute inoiz hartuko.
Lagun eta emaztearekin bilduta,
erbestera joango da, ta bertan
bizitzari agur esango dio.
Bi seme-alabak utziko dizkio askaziari.
Bata, aita hil bezain laster,
bere bila hasiko da,
ta amildegitik beherabotako da, beldurrik barik.
Bestea, Aitaren etxera
ailegatu orduko, poliziaren
harrera jasoko du erraietan.
Bi tiro, bat burura, bestea
bihotzera, idei guztiak zaborrera.

Zure askazia pronto desagertuko da,
ama ta aita jadanik agureak dira,
zuk holan segidu ta gero,
kanporan etengo duzu arnasa.
Semeak ta emaztea hilkorrak izango dira,
hainbeste penagaz,ezin litezke aurrera jarrai.

Holan dakusat zure etorkizuna,
baina ez zara bildurtzen,
denok bide berera kondenatuta gaude.
Ni hilko naiz ere bai,
baita, semerik badaukat ere,
ta munduratuko duten guztiak.
Guzia desagertuko da, berdin atzo ala bihar jaio izan.
Bukatuko dugu hasi ginen moduan.