Hautsatikan

Danok urten ginen enbor beretik
Ta zulo berara joango gara laster.
Hautsa gara, ta hauts izango gara,
Ta haizeak handik hara eroango gaitu.

Goizeko argiekaz biziko gara,
Forma kanbietuz, eboluzionatuz,
Ezkara beti izango gizaki bera,
Noizpait askatukogu arima./ egun batean, behin ta betiko

Ta gabeko ordu txikitan
Ilunduz, ilunduz, ilunduz doiez
Gure oroitzapenak, ohean gañian
Gu geu baikara, ez beste bat.